Van shorttrackster naar fotograaf

Monique Velzeboer won in 1988 als shorttracker een gouden, zilveren en bronzen medaille op de winterspelen van Calgary. Na een dramatisch ongeval tijdens een training belandde ze in een rolstoel. Velzeboer moest op zoek naar een nieuw levensdoel..

Na het ongeluk pakte ze in eerste instantie haar studie psychologie in Leiden weer op. Ze was derdejaars en had net besloten zich te specialiseren in persoonlijkheidspsychologie. ‘’Ik dacht aan een baan als mentale trainer in de sportwereld. Wat me boeide was het functioneren van een groep sporters. Wat maakt een team tot een echt team? Welke rol kan de trainer daarin spelen? Welke processen bepalen dat een coach voor de ene atleet geweldig is en voor de andere niet? Waarom wil de ene atleet wel horen dat hij het goed doet en werkt dat bij de andere averechts? Na drie maanden besloot ik met mijn studie te stoppen. De studie was een overwogen aanvulling op mijn leven als topsporter. Toen de sport wegviel realiseerde ik mij dat psychologie de sport niet kon vervangen. Ik besloot iets te gaan doen wat ik echt leuk vond: fotograferen.”